Rozdział IX

– Jestem głodny – powiedział Harry stojąc – poszukam czegoś lekkiego do jedzenia, bo inaczej musielibyśmy czekać dwie godziny żeby wejść do wody.

Kiwnęłam głową i powróciłam do relaksowania się w promieniach słońca. Po kilku minutach Harry wrócił z koktajlami owocowymi, wypiliśmy równo i spędziliśmy jeszcze trochę czasu na opalaniu.

Harry wstał i podszedł do mnie.

– Do wody! – krzyknął, po czym wziął mnie na ręce i zaniósł w kierunku basenu.

– Harry nie! Tylko spróbuj, a pożałujesz! – powiedziałam, próbując się mu wyrwać jak mała dziewczynka, ale zignorował mnie i wrzucił do wody.

– Harry! Harry! Pomóż mi, nie umiem pływać! – krzyczałam udając, że tonę.

– Cherri! – Harry szybko rzucił się do wody, na ratunek. A ja udawałam że nie mogę oddychać – Wszystko w porządku? Mój Boże, tak mi przykro.

– T-Tak, wszystko w porządku, t-tylko że.. – popatrzyłam na niego, był kompletnie przerażony – Nabrałam cię! – zaczęłam się śmiać, a Harry zmarszczył brwi.

– Musisz zapłacić pani Sayer – zaczęłam pływać w dużym basenie, a Harry próbował mnie dogonić – Nie uciekniesz mi – powiedział i złapał mnie w tali.

– Dobra, wygrałeś.

– Zasługuje na nagrodę – powiedział uśmiechając się i złączył nasze usta.

Założyłam mu ręce na ramionach, pocałunek stał się bardziej długotrwały, jego język pieścił mój w ekscytujący sposób. Harry podciągnął moje nogi tak bym mogła otoczyć go nimi w pasie. Moje dłonie przesuwały się w górę i w dół po jego ramionach,czując wszystkie mięśnie. Zaczął całować i ssać moją szyje, a moje ciało drżało pod jego dotykiem.

– Harry – jęknęłam.

– Pragnę cię, Cherri – pieścił moje piersi przez materiał bikini, odchyliłam głowę do tyłu. Mój oddech przyspieszył, gdy poczułam wypukłość w spodniach Harry'ego.

– Harry...proszę – powiedziałam. Objął mnie w tali i wyszliśmy z basenu.

Harry uśmiechnął się do mnie i pocałował w czoło.

Przez resztę dnia rozmawialiśmy o wszystkim, rutynowych rzeczach. Jednak gdy pytałam o to co naprawdę mnie interesowało, Harry unikał odpowiedzi. Dlaczego to robił? Być może to było coś bardzo złego?

– Następne... – powiedziałam, podczas gdy leżał z głową na moich kolanach, a ja gładziłam jego loki – pracujesz czy się uczysz?

– Um, pracuje –  powiedział krótko.

– Gdzie?

– A tak, prowadzę magazyn gdzie dostarczane mi są rzeczy jak elektronika, meble i tym podobne. I zatrudniam ludzi którzy rozwożą to do odpowiednich sklepów.

Powiedział zdenerwowanym głosem, ale uwierzyłam. Bo dlaczego niby miałby kłamać?

Kiedy uświadomiłam sobie, że słońce już zaszło był wieczór, dokładnie za piętnaście dziesiąta. Szybko pobiegłam pozbierać swoje rzeczy, mama mnie zabije.

Harry odwiózł mnie do domu, pocałował na pożegnanie a ja wysiadłam z jego auta. Kiedy przekroczyłam próg zobaczyłam mamę i ojczyma czekających na mnie w salonie.

– Cześć mamo – przywitałam się – cześć Eric.

– Zechcesz nam powiedzieć gdzieś ty była? – zapytała poważnie mama.

– Um.. z Harry'm – spuściłam oczy.

– Cherri, jest dziesiąta w nocy, a my nie mieliśmy od Ciebie żadnych wieści.

– Zostawiłam wiadomość że wrócę po południu – powiedziałam.

– Tak, napisałaś że wrócisz o szóstej, a teraz jest dziesiąta. I kto wie co robisz z tym Harry'm.

– Mamo, mam siedemnaście lat, wiem co robię – powiedziałam zirytowana.

– Dopóki mieszkasz w tym domu masz przestrzegać zasad w nim panujących. A teraz Cherri Caroline Sayer masz szlaban.

– Ale mamo! – krzyknęłam.

– Przez dwa tygodnie żadnego spotykania się z przyjaciółmi ani z Harry'm.

– Nie możesz mi tego zrobić!

– Słyszałaś swoją mamę, Cherri! A teraz idź do swojego pokoju – powiedział mój ojczym.

Odwróciłam się i poszłam do swojego pokoju jak dziecko zatrzaskując mocno drzwi tak by mama usłyszała. Traktowali mnie jak małą dziewczynkę którą już nie byłam.

Leżałam w łóżku chcąc przemyśleć całą sytuacje, rzecz jasna chodziło mi o Harry'ego. Rzeczy z nim idą zdecydowanie za szybko. Co jeśli pewnego dnia nie poprzestaniemy tylko na pocałunkach i pieszczotach? Jestem dziewicą i na ten czas planuję nią jeszcze pozostać. Dni spędzone z nim były wspaniałe, niektóre nawet bardziej niż inne. Jedna z rzeczy które najbardziej mnie w nim pociągały była jego tajemniczość, co oczywiście nie było po mojej myśli. Miałam z nim porozmawiać o tym że, nie jestem łatwą dziewczyną która rozdaje całusy na prawo i lewo, ale dla Harry'ego to nic nie zmieniło.

Nigdy nie byłam tak blisko z mężczyzną i musiał wiedzieć, że nie będę się z nim kochać. Nadia zapewniała mnie, że jedyną rzeczą, jakiej pragnął Harry to się ze mną przespać, ale jak to facet taki jak on, było oczywiste, że miał długą listę dziewcząt "do zaliczenia" więc mogłam się z tym liczyć. To było najbardziej prawdopodobne.

Mój telefon zadzwonił, a na wyświetlaczu pokazało się, że dzwoni Harry.

– Cześć piękna – powiedział głośno, próbując przekrzyczeć hałas z którego dzwonił.

– Cześć Harry.

– Co? Nic nie słyszę! – krzyknął, ale mi również było trudno go usłyszeć.

– Gdzie jesteś? Jest straszny hałas! – powiedziałam głośno, choć nie na tyle by moja mama usłyszała, że rozmawiam.

– Czekaj chwile, niech mnie coś… nic nie słyszę – czekałam parę minut , aż hałas ustał i znów słyszałam jego głos – Co mówiłaś Cherri?

– Pytałam gdzie jesteś .

– Jestem tu gdzie odbywają się wyścigi – powiedział swoich chrapliwym głosem.

– Wyścigi?

– Tak, a co?

– Nic, tylko martwię się to jest niebezpieczne.

– Nie masz się o co martwić Cherri. To tylko prosta droga, prowadząca w koło.

– Tak ale..

– Harry twoja kolej! – usłyszałam męski głos wołający do niego z oddalenia.

– Już idę! – krzyknął Harry – Muszę iść, do usłyszenia jutro.

Harry się rozłączył.

– Uważaj na siebie – westchnęłam, nawet nie pozwolił mi się pożegnać, opadłam na łóżko. Nigdy nie lubiłam wyścigów i już chyba nic się nie da z tym zrobić.

Przebrałam się w piżamę i ułożyłam do snu, lecz naprawdę nie mogłam zasnąć. Wzięłam do ręki telefon i  wysłałam wiadomość do Harry'ego.

Była druga w nocy a ja nadal nie spałam, nie obchodziło mnie że jutro muszę iść do szkoły. Jedyną najważniejszą w tej chwili rzeczą było bezpieczeństwo Harry'ego.

Za piętnaście trzecia mój telefon zaczął dzwonić, spojrzałam na wyświetlacz: Harry, w pośpiechu odebrałam.

– Harry – odetchnęłam.

– Cześć Cherri, bałem się że już śpisz, ale postanowiłem sprawdzić – powiedział swoim ochrypłym głosem.

– Chciałam tylko wiedzieć jak ci poszło.

– Wygrałem.

– Brawo – zapanowała krótka cisza – Harry, przez Ciebie mam szlaban prawie do końca miesiąca. 

– Co? – powiedział ze śmiechem.

– No, wróciłam zbyt późno. Nie możemy się widywać przez dwa tygodnie.

– Jasne że możemy, zawsze istnieją jakieś sposoby.

Harry i ja rozmawialiśmy do w pół do czwartej rano. Nie chciałam wstawać do szkoły, wyglądałam jak zombie i w dodatku zaspałam na trzy pierwsze lekcje.

– Panno Sayer! – usłyszałam krzyk profesora York’a na moją ławką gdzie wygodnie spałam, szybko podniosłam głowę. – Prawie całą moją lekcje przespałaś! – skoncentrowałam moje oczy na nauczycielu, na którego twarzy gościł grymas.

– Przykro mi, proszę pana – powiedziałam sennym głosem.

– Mi także panno Sayer. Zostajesz po lekcjach.

– Ale..

– Już powiedziałem – odwrócił się i wrócił do prowadzenia zajęć.

Zadzwonił dzwonek sygnalizujący porę lunchu, znalazłam swoich przyjaciół i razem poszliśmy do kafeterii zająć to samo miejsce co zawsze.

– Jak ci idzie z Harry'm? – zapytała Kelly.

– Dobrze, tak myślę. Tyle że dostałam szlaban – powiedziałam podczas jedzenia kanapki.

– Dlaczego? – zapytała.

– Harry i ja wróciliśmy późno, mama dramatyzowała i dała mi szlaban.

– Gdzie byliście? Co robiliście? – zapytała Nikki z podniesionymi brwiami, uśmiechnęła się szturchając mnie lekko ramieniem.

– Nic o czym myślicie, moi zboczeni przyjaciele – powiedziałam zabawnie – tylko zabrał mnie do swojego domku letniego gdzie miał basen.

Po lunchu zaczęło się prawdziwe piekło, dwa sprawdziany ustne i zadania których nie miałam.  Później udałam się do Sali pana York’a, robiłam egzaminy komputerowe i projekty alfabetyczne.

Kiedy skończyłam udałam się do domu, mama była w pracowała, a ojczym w domu. 

                               ____________________________________________________

Hej ! :* No to rozdział pojawił się już nieco szybciej, jest mega, mega słodki prawda? A szczególnie pierwsze część, jeju, aww, ahh, mm i wgl :D Cherri chyba na serio powoli zakochuję się w Harry'm. Ciekawe co będzie dalej, Komentujcie, oceniajcie, piszcie wasze odczucia :*

Przy okazji chciałam was zaprosić na mojego osobistego bloga "o mnie" > KLIK 

Jeśli chcesz być informowana/y o rozdziałach
wpisz sie do Księgi Gości >>> KLIK!