Rozdział VII

Następnego dnia nie wiedziałam co się dzieje z Harry'm, nie zostawił poczty ani żadnej wiadomości telefonicznej, co bardzo mnie zmartwiło. Cały dzień myślałam o nim zamknięta w swoim pokoju, nie było to normalne jak dla mnie, dla mojej osoby, ale tak martwiłam się o niego, że nie mogłam powstrzymać łez i tęsknoty. Uwielbiam moment kiedy go poznałam, wiedziałam i czułam że to niebezpieczne, ale jednak wciąż chciałam to czuć. Bardzo się do niego przywiązałam, wszystko w nim po prostu kochałam, był fizycznie doskonały, psychicznie cudowny, do tego uprzejmy i aż dziwne, że był dla mnie taką zagadką, a może to jeden z powodów, dla którego chciałam to kontynuować.

W poniedziałek rano wcześnie wstałam by iść do szkoły, autobus przyjechał punktualnie w momencie, kiedy dotarłam na przystanek. Spotkałam dwie przyjaciółmi, które na całe szczęście czekały na mnie przy stole w ogrodzie szkolnym. Pozostało jeszcze piętnaście minut przerwy, więc mogłyśmy porozmawiać.

- O mój Boże! Więc co z Harry'm ? - Kelly zapytała z podniecenia.

- Co by tu mówić ? - Dobrze że nie wiedziała, że przyszedł mi do głowy obraz Harry'ego, całującego mnie i pieszczącego moje piersi. - Nie sądziłam, że dojedziemy tak daleko.

- OH dalej Cherri ! - wykrzyczała Nikki. - Harry jest super! Nie sądzę, że nie chcesz się z nim przespać. 

- Tak wiem, zbyt dużo wszystkiego, ale jednak wiem, że nadal nie byłam gotowa.

- Dobrze, dobrze.... a jak całuje ? - Nikki chciała znać wszystkie szczegóły. Spojrzałam na nią i uśmiechnęłam się .

- Cudowne ! - przygryzłam nieświadomie wargę. Całował w sposób całkowicie nie z tego świata. Moje przyjaciółki śmiały się wraz ze mną.

Nadszedł czas, aby udać się do klas, mieliśmy oddzielne sale, a mnie czekała algebra. Dzień przebiegł mi w zaskakująco szybkim tempie,. Z powrotem do domu wracałam z Kelly. Idąc przez parking ktoś zatrzymał mnie chwytając za ramię.

- Możemy porozmawiać Cherri ? - Derek zapytał spokojnie.

- Co masz mi do powiedzenia ? - odpowiedziałam sucho. 

- Chcę porozmawiać  z Tobą na osobności - spojrzał na Kelly i Nikki. 

- Zawiozę Cię do domu.

- Nie, jadę z Kelly - odpowiedziałam.

- Cherri chodź, chcę z Tobą poważnie porozmawiać. - W jego głosie było słychać szczerość.

- OK. - Westchnęłam i spojrzałam na moje koleżanki. - Idźcie same, spotkamy się jutro.

- Na pewno? - spytała Nikki. 

- Tak idźcie, nic mi nie będzie. 

Moje przyjaciółki zostawiły mnie z Derek'iem sam na sam. Chłopak podszedł do samochodu, otworzył mi drzwi, nie byłam pewna czy chce, aby zawiózł mnie do domu. Harry zabronił mi z nim rozmawiać, oby się nie dowiedział. Derek jechał, a milczenie trwało, jednak po kilku minutach pierwsza się odezwałam.

- Co chciałeś mi powiedzieć? 

- Chciałem przeprosić - nieustannie patrzył na drogę. - Cherri wybacz, nie powinienem się o Ciebie zakładać. Potraktowałem cię jak przedmiot. Jesteś bardzo ładną i inteligentną dziewczyną, mam nadzieje, że mi wybaczysz .- Jego głos wydawał się być szczery. - Przepraszam.

- Nie martw się Derek, już Ci wybaczyłam, jednak między nami nic już nie będzie. 

Derek skinął poważnie głową, a po paru minutach znaleźliśmy się pod moim domem.

- Dziękuję - powiedziałam wychodząc, jednak zatrzymał mnie.

- Poczekaj Cherri..Nadal widzisz i myślisz o tym chłopaku, prawda ?

- O kim ? - Udawałam, że nie wiem, kogo ma na myśli. 

- Nie udawaj głupiej. Nadal będziesz o nim myśleć, prawda ?

- Derek myślę, że to jest coś, co nie powinno Cię interesować. - Powiedziałam zirytowanym tonem.

- Oczywiście, że mnie obchodzi, jesteś moją dziewczyną i nie możesz mu ufać. Cherri, on jest niebezpieczny.

- Skąd Ty to niby możesz wiedzieć?! 

- Słyszałem dużo rzeczy.

- Jakich rzeczy ? 

- Kto nosi broń, kto był powiązany z więzieniem ? To nie plotki. I co teraz powiesz ? 

- To jest po prostu zmyślone, ludzie nie wiedzą co mówić i wymyślają jakieś plotki, więc jeśli chcesz mnie okłamać marnujesz swój czas.

- Nie Cherri , tylko strzeż się.

- Żegnaj Derek - wyszłam z samochodu z wielkim hukiem, ale zastanowiło mnie to, co jeśli to prawda, co mówią o Harrym ? Derek odjechał, a ja zobaczyłam obok zaparkowany samochód Harry'ego. Moje ciało się napięło, a nogi ugięły, gdy Harry podszedł do mnie.

Stanął przede mną, wpatrując się we mnie i marszcząc brwi. Chciałam go pocałować w policzek, ale ten odsunął się. 

- Harry, co się dzieje ? - spojrzałam w jego szmaragdowe oczy, które stały się ciemne.

- Kto Cię przywiózł ? -  Jego głos był chłodny - zamilkłam. - Kto to Cherri ? - Ton jego głosu mnie przeraził, cofnęłam się kilka kroków do tyłu.

- Kelly... 

- Dlaczego do cholery kłamiesz ?!  - Harry chwycił mnie mocno za nadgarstki 

- N-nie wiem - powiedziałam słabo.

- Cholera Cherri myślisz że nie rozpoznaję samochodu Twojego ex ? - mówił zaciskając mocniej moje nadgarstki. 

- Harry, przestań proszę, przerażasz mnie - ale on zignorował moje prośby. 

- Mówiłem Ci, nie zbliżaj się do niego ! Co robiliście tak długo w samochodzie ? Całowaliście się ?

- Harry po prostu mnie puść ! Przesadzasz. Chciał mnie przeprosić, rozmawialiśmy, to była jedyna rzecz jaką robiliśmy. Między nami nic nie zaszło.

Harry milczał przez kilka sekund, spojrzał na mnie, ale tym razem jego wyraz twarzy był nieco spokojniejszy.

 - Przysięgasz, że nawet nie dotknął Twojej twarzy ? 

 - Przysięgam Harry - pocałowałam go w usta próbując uspokoić całą sytuację. Spodobało mu się to. Chwycił mnie w talii, a jego szmaragdowe oczy znów stały się błyszczące i jasne. 

Pogładził moją twarz i uśmiechał się słabo. 

- Ostrzegał mnie... - mruknęłam.

- Przed kim ? - Harry spojrzał na mnie zdezorientowany.

- Przed samym Tobą , Derek coś wie. Dlaczego kazał mi być ostrożną?

 Harry odsunął się ode mnie ze zdziwieniem, a jego szczęka opadła. 

bardzo krótki rozdział, jednak akcja zaczyna być coraz bardziej ciekawsza *.* 

Jeśli chcesz być informowana/y o rozdziałach
wpisz sie do Księgi Gości >>> KLIK!